Terapia tańcem

opiera się na idei, mówiącej, że ciało i umysł są nierozłączne. Ruchy ciała oddają stan emocjonalny człowieka, więc zmiany tego ruchu mogą prowadzić do zmian w psychice, tym samym wspomagając jego rozwój.

Według definicji Polskiego Stowarzyszenia Choreoterapii:
„Terapia tańcem jest techniką należącą do szerokiego nurtu arteterapii (terapii poprzez sztukę). Opiera się na wykorzystaniu ruchu jako procesu, który zwiększa fizyczną, psychiczną i duchową integrację człowieka. Podstawowe elementy tańca – ruch i rytm stają się drogą do uzyskania harmonii ciała i umysłu, ułatwiają poznanie siebie i swoich emocji, a także porozumiewanie się z innymi ludźmi.” Choreoterapia to głębsze działanie ruchu by osiągać efekty w pracy terapeutycznej (stosowanej w psychiatrii). Potrzebuje uzupełnienia leczeniem farmakologicznym i psychoterapią werbalną co daje komplementarne działanie terapeutyczne.
Pionierką DMT jest Marian Chace – amerykańska tancerka, która jako pierwsza, w latach czterdziestych w prowadziła terapię tańcem do świata zachodu. Prowadząc własną szkołę tańca , zdała sobie sprawę z wpływu, jaki wywierają na studentów zajęcia z improwizacji ruchowej. Zaobserwowała, że efekty przynosi terapia tańcem, nawet wtedy gdy nie działa terapia werbalna. To bardzo głęboko oddziałująca terapia.